نحوه راه رفتن اسرار زیادی را درباره سلامتی و پیری ما آشکار می‌کند

راه رفتن به تعداد زیادی از سیگنال‌های بین مغز و عضلات بازوها، سینه، کمر، شکم، لگن و پاها نیاز دارد. چیزی که نسبتا ساده به‌نظر می‌رسد، درواقع بسیار پیچیده است و سرعت و نرمی راه رفتن شما می‌تواند نشانگر سلامتی و نحوه پیری شما باشد.

همگام با افزایش سن، توده، قدرت و کیفیت عضلات کاهش پیدا می‌کند. این فرایند سارکوپنیا (کم‌ماهیچگی) نامیده می‌شود و از حدود چهل سالگی شروع می‌شود. از سوی دیگر، سیستم عصبی شما نیز دچار آتروفی می‌شود، کارایی اعصاب در همه جای بدن رو به زوال می‌رود و تعداد اعصاب کاهش می‌یابد.

در فاصله‌ی بین ۲۰ تا ۶۰ سالگی، هر سال ۰٫۱ درصد از سلول‌های عصبی خود را از دست می‌دهید و پس از آن سرعت از دست رفتن آن‌ها بیشتر می‌شود. اگر تا ۹۰ سالگی عمر کنید، مغز شما در مقایسه با ۵۰ سالگی، ۱۵۰ گرم بافت خود را از دست داده است.

مطالعات نشان داده‌اند سرعت راه رفتن شما در ۴۵ سالگی پیش‌بینی‌کننده قوی از سلامت جسمی و روانی  آینده شما است. با گذر از ۶۰ سالگی، سرعت راه رفتن به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.

کاهش سرعت و نرمی راه رفتن می‌تواند نشانه اولیه بیماری‌های عصبی مانند پارکینسون باشد. بیماری پارکینسون پیام‌هایی را که از مغز به سیستم عضلانی اسکلتی می‌رود، مختل می‌کند و موجب می‌شود راه رفتن فرد کندتر و متزلزل‌تر شود. این تغییرات می‌تواند ظریف باشد، اما در مراحل اولیه بیماری قابل تشخیص است.

وظیفه پیچیده راه رفتن همچنین به گونه‌ای طراحی شده است که پاهایمان به هم گیر نکند و نیفتیم. عضلات جلوی ساق پا به گونه‌ای طراحی شده‌اند که پا را در هنگام حرکت به جلو، به سمت بالا بکشند. در برخی افراد این هماهنگی مختل می‌شود و آن‌ها دچار مشکل راه رفتن می‌شوند. این وضعیت به «افتادگی پا» معروف است که در آن پا به سمت پایین می‌افتد به‌طوری‌که انگشتان به زمین برخورد می‌کنند و فرد ممکن است روی زمین بیفتد. آسیب اعصاب ناشی از دیابت و همچنین نشستن چهار زانو یا در موقعیت‌های خاص یوگا برای مدت طولانی می‌تواند موجب این وضعیت شود.

اگر هنگام راه رفتن در عضلات گلوتئال (عضلات سرینی) و پشت ساق پای خود احساس درد می‌کنید و این درد وقتی از حرکت می‌ایستید، ناپدید می‌شود، ممکن است به بیماری سرخرگ محیطی مبتلا باشید. درد و سپس ناپدید شدن درد هنگام حرکت، به این علت ظاهر می‌شود که سرخرگ‌هایی که به پاهای شما خون‌رسانی می‌کنند، باریک شده‌اند. هنگام راه رفتن، نیاز به اکسیژن عضلات پاها افزایش می‌یابد.

عوامل خطر برای بیماری سرخرگ محیطی شامل استعمال دخانیات، کلسترول و فشار خون بالا و دیابت است. داشتن سابقه خانوادگی بیماری عروقی نیز از عوامل خطر ابتلا به بیماری سرخرگ محیطی به شمار می‌رود.